Ευριπίδης-Ηρακλής

Τα πλούτη κι η ευτυχία 

τον νου θολώνουν των θνητών

και στ' άδικο τους σπρώχνουν.

Κανείς δεν ξέρει το πλήρωμα του Χρόνου

τι θα φέρει.

Μα όποιος πήγε από τον νόμο να ξεφύγει,

παρασυρμένος από την ανομία 

τσάκισε το σκοτεινό 

της ευτυχίας του άρμα.

Ευριπίδης-Ηρακλής

Μετάφραση:Μαίρη Γιόση

Είναι...

Είναι οι χαμένες στιγμές
τα σπαταλημένα βράδια υπο
το φως μαυροντυμένων ανθρώπων,

Το απατηλό χαμόγελο,είναι,
οι ανεπίγνωστοι άγνωστοι περιπλανητές
της ζωής,

Είναι το κενό που δε γεμίζει
με κίβδηλες στης  στιγμής το κάλεσμα
στιγμές,

που άλγος
βαθύ
απλώνει
δηλητηριάζοντας
τη μνήμη

που διαλύει τη φωλιασμένη
στη ψυχή
ελπίδα:πως ημερομηνία λήξης
στους ανθρώπους
δεν
υπάρχει.

Μέρες #4

''Η ζωή θα ήταν εύκολη,αν δεν ζούσαμε''

Όταν τις νύχτες στριφογυρνάς στο κρεβάτι

σκέψεις γεμίζοντας το μυαλό 

προσπάθησε να μη χαθείς μέσα σε αυτές

Δες το κόσμο ανάποδα

Δες τον διαφορετικά

Απλά μη χαθείς.

Σήμερα

χθες σ'αγάπησα στο
σκοτάδι.
ανείπωτα λόγια.
σφιγμένα δάχτυλα και
κλειστά χείλια ξερά
χθες με κοίταζες στα μάτια
κι ήξερα.


τις νύχτες γυρνά η ψυχή
στα ίδια μέρη,
στο  χθες.


''απαγορευμένο'' φωνάζουν όλοι,
(να ελπίζεις είναι λάθος
όχι να αγαπάς)

~.~.~.~

credits to :
https://www.youtube.com/watch?v=tQZ-7ARbMWY

Ευλογία και Κατάρα

Να κρύβομαι πίσω απ’τις λέξεις

Να σκεπάζω τη ταραγμένη θάλασσα,

Πάνω σε βράχια να χτυπώ,

Ματωμένες σκιές χαραγμένες στο όνομά μου να ξεβράζω

Αλμυρή φρεσκάδα να μυρίζω,

Να φυλάσσω αναμνήσεις τρυφερές κι εικόνες φευγαλέες στο χαρτί

Ρίζες βαθιές  στο χώμα ν’απλώνω

Σκιερή συντροφιά σε περαστικούς να απλώνω

 Ποτίζοντας την  αειθαλή μοναξιά σταγόνες παρελθόν

Μάταιη ανάγκη της ψυχής

Σχισμές με λέξεις σε πέτρες  λευκές

Σκαλίζωντας

Κι αντίστροφα μετρώντας

Μέρες

Μήνες

εποχές

αμόλυντες τις μνήμες να ανασταίνει.

Πόθος

Ο ΠΟΘΟΣ

Ό,τι επιθυμήσαμε με τόση λαχτάρα,

δεν ήταν παρά λίγες σταγόνες

άγονης βροχής.

Σανίδες σωτηρίας,

ερείσματα ανίκανα 

να στηρίξουν το βαθύ κενό.

Άλλωστε ,το ξέραμε καλά,

Καλλιεργώντας τριαντάφυλλα

ποτισμένα των δακρύων τον πόθο  

δεν ανθίζει ποτέ ο κήπος της Ζωής.

Ποτέ δε πάψαμε να 

επιθυμούμε τον απαγορευμένο καρπό,

Εγώ κι Εσύ, Εύα κι Αδάμ,

αχάριστες κι αδύναμες υπάρξεις

                                                        

 Την καθρεφτιζόμενη αλήθεια σπάσαμε

απ’ τον πόθο να

αγαπήσουμε μια χίμαιρα.

Απ’ τον αβυσσαλέο πόθο

Να κοιμηθούμε, αθύρματα εμείς,

υπό το ηδύ νανούρισμα 

         Σειρήνων.          

~
https://www.youtube.com/watch?v=YP5QjwLrxLg

Διάφανος

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα

αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα

βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ’ αλήθεια

τα πόδια του τα ίδια, 

τα πόδια του τα ίδια...

https://www.youtube.com/watch?v=Vzw0DPswPjQ

Το Ψέμα δεν το βλέπεις

Τριαντάφυλλα στο παράθυρo

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια.Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της καθεμιάς ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.

Ανδρέας  Εμπειρίκος

Υψικάμινος,1935

(*χαμέρπεια: ευτέλεια, μικροί και ασήμαντοι στόχοι (όπως τα ερπετά χάμω στη γη) *ατελεύτητη μάζα: αιώνια ύλη *λυσιτελής: ωφέλιμη, χρήσιμη *αναμόχλευσις: ανακίνηση *σεσημασμένον δέρας: δέρμα που φέρει επάνω του αποτυπώματα)

https://www.youtube.com/watch?v=658X74RbgDc

Νοσταλγία

Παρανοϊκή σιωπή

Ένα καμένο απομεσήμερο

Στη μέση του δρόμου

Χείμαρρος

τα λόγια χαμένων

προσώπων,

άγνωστοι οδοιπόροι στης Ζωής

το ανηφόρι.

Παράξενη αλμύρα

 ποτίζει

τα στεγνά χείλη. 

Έντρομη ματιά στο βλέμμα,

καιρό τα μάτια  

με υγρά κοσμήματα να στολίσουν

τον άφραστο φόβο σιωπής.

Υπέρμαχος λιποτάκτης

της στιγμής,

στο βαθύ ξέσπασμα

-τα σπλάχνα κλυδωνίζει-

μόνιμος πολεμιστής

                                Κλαυθμός σιωπηλός

Ένα αργοπορημένο δειλινό

Επάνω στη στροφή

Στης Νοσταλγίας το πλευρό σαν ακουμπάς,

Τα τείχη της απολιόρκητης καρδιάς

Αργοπεθαίνουν.

~

                                                                   


                                                                              ~

Ο γλάρος Ιωνάθαν-Richard Bach

 Αποσπάσματα

''Μπορείς να πας σε όποιο τόπο και σε όποιο χρόνο θέλεις''είπε ο Γέροντας.''Εγώ πήγα σε όποιο τόπο και σ'όποιο χρόνο μπόρεσα να σκεφτώ''.Κοίταξε πέρα στη θάλασσα.''Είναι παράξενο.Οι γλάροι που περιφρονούν την τελειότητα για χάρη του ταξιδιού πηγαίνουν...πουθενά με καθυστέρηση.Όσοι εγκαταλείπουν τα ταξίδια για χάρη της τελειότητας πηγαίνουν παντού,στη στιγμή.Θυμήσου Ιωνάθαν,ο παράδεισος δεν είναι ένας τόπος ή ένας χρόνος είναι πράγματα δίχως κανένα νόημα.Ο παράδεισος είναι....''

                                                                            * * *
΄Όλο σας το σώμα,από την άκρη της μιας φτερούγας σας στην άλλη,'' τους έλεγε άλλοτε πάλι ο Ιωνάθαν ''δεν είναι παρά η ίδια σας η σκέψη ,σ'ένα σχήμα που σας είναι ορατό.Σπάστε τα δεσμά της σκέψης σας,και τότε ταυτόχρονα θα σπάσετε τα δεσμά του σώματός σας...''
                                                                             
                                                                             * * *

''Ο μόνος αληθινός νόμος είναι ο νόμος που οδηγεί στη λευτεριά''

                                                                             * * *

''Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κατορθώνεις ν'αγαπάς έναν όχλο από πουλιά που προσπάθησαν πρίν απο λίγο να σε σκοτώσουν Ιώναθαν''
''Ω!Φλέτς,δεν τ'αγαπάς αυτό!Δεν αγαπάς,φυσικά,το μίσος και την κακία.Πρέπει ν'ασκηθείς και να βλέπεις τον πραγματικό γλάρο,την καλοσύνη μέσα στον καθένα τους,και να τους βοηθήσεις να την δουν κι οι ίδιοι.Αυτό εννοώ όταν λέω αγάπη.Είναι μεγάλο κέφι,όταν βρεις το κόλπο για να το πετύχεις.''

                                                                              * * *
''Καημένε Φλέτς.Μην πιστεύεις ό,τι λεν τα μάτια σου.Δείχνουν μόνο τους περιορισμούς.Να κοιτάζεις την κατανόηση σου,ν'ανακαλύπτεις ό,τι γνωρίζεις ήδη,και θα δεις πως πρέπει να πετάς''

                                                                RICHARD BACH
                                                                             
                                                                                 ~.~


Ο γλάρος Ιωνάθαν είναι η προσωποποίηση μιας ψυχής τολμηρής,επίμονης που διψά για την Ελευθερία.Πνεύμα ανήσυχο δεν επαναπαύεται στις κοινωνικές συμβάσεις,δεν δέχεται την καθυπόταξη του ονείρου του:Να μάθει να πετά.

Περιορισμοί,προκαταλήψεις,κοινωνικές συμβάσεις επιβάλλουν τον τρόπο που πρέπει να ζούμε.Μίζερα,δίχως περιθώρια για όνειρα.Μα μια ζωή με σκέψεις δίχως φτερά ισοδυναμεί με μια ζωή μέσα απο σίδερα ιδωμένη.

Ποίο είναι το νόημα σε αυτή τη ζωή,λοιπόν?αναρωτιέται ο Ρίτσαρντ Μπάχ.Μια ζωή καθορισμένη από τους άλλους,καθοδηγούμενη στο πουθενά,σπαταλημένη σε άσκοπες ενέργεις ή το ταξίδι για την αναζήτηση της τελειότητας?

Είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από την πεπατημένη,από εκείνα που του ορίζουν οι άλλοι.Εντούτοις,αν δεν το προσπαθήσει δεν θα έχει στ'αλήθεια ζήσει.Και ο τρόπος για να το κάνει αυτό,βρίσκεται  μέσα στο μυαλό του:Ελεύθερος ο νους θα σπάσει τα δεσμά του σώματος.

Ένα πολύ όμορφο βιβλίο,με πολλές αλήθειες,γραμμένες με τρόπο άμεσο και μοναδικό.

Miriel

Η ανθρώπινη ουσία.

 Να θυσιαστείς 

στο βωμό της απληστίας σου ζητούν.

   Να απαρνηθείς τη φωνή,

που μες στα σπλάχνα σου ηχεί.

Της ψυχής σου τις αθώες σελίδες 

να σκίσεις,

άλλωστε η ιστορία θα γράψει νέες για εσένα,

ένδοξες 

βαμμένες στο αίμα εκείνων
που αδυσώπητα

 πάτησες πάνω.

Σου είπαν,

αν δεν καταβροχθίσεις πρώτος τους άλλους

θα αφανιστείς.

''Ο νόμος της ζούγκλας''

σου είπαν.

Τον άνθρωπο που έχεις μέσα σου,

-αυτή είναι η ουσία- 

 ποτέ  μην πνίξεις.

Μη χάσεις και την τελευταία σου αναπνοή,

την ανθρωπιά,

τ'οξυγόνο στις φλόγες 
της αυτοκαταστροφής τους.

~
http://www.youtube.com/watch?v=MJQyNeKkJdg

life's meaning

''I don't care what anybody tells you. ANYBODY...if they tell you that you can't do something, because you're hurt, or that you can't be good enough to do something...your mother and dad will never tell you that, but if someone else does you remember something...

ANYTHING, I don't care what it is...if you really believe that you can do it and you believe in it enough...you can do it.''

να καταλάβεις τη δύναμη που έχεις μέσα σου.

αυτό αρκεί.

Crippled Black Phoenix -Time of Ye Life / Born for Nothing / Paranoid Arm of Narcoleptic Empire.

http://www.youtube.com/watch?v=B8nH6H2qa14

carry

''And the water takes hold

Fills his lungs and crushes his body

Dust floats through sun in water''

                            Isis~Carry

                             \http://www.youtube.com/watch?v=eEiZczbskKs

Κι αν ήμουν ο άνεμος,

το νερό είναι πιο δυνατό,

στο περασμά του σε παρασέρνει.

Κι αν είχα τη δύναμη,

τα δάχτυλά σου θα χάιδευα.

Mάταιη κάθε προσπάθεια
μαζί μου να σε πάρω.

~

Θαλασσα~Kωνσταντίνος Καρυωτάκης

(http://lostoneself.deviantart.com/art/alternate-ending-333165045)

Όμως τα στήθια που τα ταράζει κάποιο  θανάσιμο πάθος δε θα γαληνέψουν

Τα σύννεφα γιγάντικα φαντάζουν κι ασημένια

στο μολυβένιον ουρανό

σαν τα χτυπά του ήλιου το φως· σαν τα χτυπά ο αγέρας

φεύγουνε πίσω απ’ το βουνό.

Κι είναι θερίο η θάλασσα. Το παρδαλό της χρώμα

δίνει της —μπλάβο εκεί μακριά,

πιο δώθε ανοιχτοπράσινο κι ακόμα δώθε γκρίζο—

κάποια παράξενη θωριά.

Τα κύματα τα πράσινα, τα γκρίζα και τα μπλάβα,    

  πέρα, απ’ του πέλαου τα φαρδιά,

τα φέρνει ρήγας ο βοριάς, μπατσίζουνε τα βράχια,

μπατσίζουνε την αμμουδιά.

Τις βάρκες, τις ψαρόβαρκες ο φόβος κυβερνήτης

μες στο λιμάνι τις κρατεί·

μα η σκέψη μου όλο σέρνεται στα γαλανά τα πλάτια

μ’ ένα χρυσόνειρο δετή.

Σα γλάρος μαυροφτέρουγος πετά η ψυχή μου, σμίγει

με την ψυχούλα του νερού

και τηνε πάει ο άνεμος και τηνε πάει το κύμα

κι είναι παιχνίδι του καιρού.

                                                                    

Κι ενώ πονώ τον πόνο σου και πάω προς το βυθό 

σου 

και χάνομαι με τον αφρό,

ύστερα,στο γαλήνεμα.με την ηλιακή χαρά σου,

θάλασσα δεν θαν τη χαρώ

~

Κωνσταντίνος Καρυωτάκης

του ονείρου το μειδίαμα

Κάποτε ένα όνειρο είχες μες την ψυχή.

Ήταν βαμμένη στα χρώματά του.

Στον χρόνο ξεθώριασε.

και τώρα  νιώθεις πως τ'ονειρο σου 

ήταν ένας σκισμένος χαρταετός
ανίκανος να πεταξει.
 

 Ήταν ένας κόκκος άμμου,

ενώ ήταν δικός σου ολόκληρος ο βυθός

             http://www.youtube.com/watch?v=JrOL3AdGAiA&list=RDjCdwygzaf0I

                                                                                ~