Δεν ήθελε να πετάξει. Είχε ένα φτερό του σπάσει πριν ένα μήνα. Τώρα είχε γιατρευτεί, μα το αισθανόταν αδύναμο. "Πρέπει να πετάξω, πρέπει να φύγω από εδώ." σκεφτόταν. Ένα μήνα τώρα, κούρνιαζε στην ίδια φωλιά που είχε φτιάξει ανάμεσα στα βράχια της ακτής. Τρεφόταν με λίγα ψάρια που έπιανε λίγες φορές στα χαμηλά του βράχου. Πεινούσε.
Όμως, φοβόταν να ξανοιχτεί στον ουρανό. Και όμως έπρεπε.
Μια απόφαση ήταν σκεφτόταν. "Θα πάρω φόρα. Αν πέσω θα πεθάνω. Αλλά νηστικός, επίσης δε θ΄ αντέξω για πολύ." Όταν ήρθε η στιγμή της ανύψωσης, πήρε μια βαθιά ανάσα. Έκλεισε τα μάτια. Πήρε φόρα. Άνοιξε τα δυο κάτασπρα φτερά του, ένιωσε τον αέρα να τον διαπερνά σε κάθε σημείο του κορμιού του. Το ένα του φτερό δεν είχε δύναμη, αλλά στεκόταν σταθερό. Σε χαμηλό ύψωμα άρπαξε ένα ψάρι από το νερό.
"Τα κατάφερα!".
