He was still too young to know that the heart's memory eliminates the bad and magnifies the good, and that thanks to this artifice we manage to endure the burden of the past.” 
― Gabriel Garcí­a Márquez, Love in the Time of Cholera

κ ε ν ό

Κενό.

Μην αλλοιώνεσαι.

Σαπίζει η ψυχή.

Μαυρίζει η λάμψη των ματιών.

Κενό.

Παλεύεις με τον δαίμονα που σκίζει τα φτερά σου.

Χάνεις τον εαυτό σου.

Θολώνει η ειλικρίνεια της ψυχής σου.

Φεύγεις.

Άλλαξες.

Πρόσωπα θολά διαγράφονται στον καθρέφτη της αλήθειας.

Ακούμπησε τα αγκάθια της ψυχής σου.

Μάτωσε.

Κενό.

Πήδηξε μέσα.

Άλλωστε

η αντίστροφη μέτρηση

του εσωτερικού θανάτου σου

εληξε.

Κενο.

The greatest happiness is to know the source of unhappiness.

Fyodor Dostoevsky

Ἀναστολη

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,
γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,
γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,
ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.

Χριστιανόπουλος

«Ζήσαμε πάντοτε αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί». 

Τ.Λειβαδίτης

"Joel: What a loss to spend that much time with someone, only to find out that she's a stranger."

Η Δύναμις

Γι'αυτό που λυπαμαι πιο πολύ 

είναι οι στιγμές εκείνες που 

δεν άνοιξα το στόμα μου

να τους φωνάξω,

να αρθώσω έστω λέξεις

άναρθες

ασύνδετες

διάσκορπες

σαν τα συναισθήματά μου.

Λίγη δύναμη μου έλειπε 

και όλα όσα έπαιρναν φωτιά μέσα μου

θα εκρήγνυντο.

Έτσι θα επερχόταν η απόλυτη ηρεμία

και θα έδιωχνα μια και καλή 

εκείνο το ατέρμονο συναίσθημα 

της ενοχής για όσα δεν λέχθηκαν την κατάλληλη στιγμη.

Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που εμπόδιζε 

την σκέψη να ντυθεί με τα 

αντίστοιχα ρήματα.

Ευθύνη φέρει η φωνή της ψυχής,που συνήθιζε 

να συλλαβίζει μόνο μια λέξη:

''ΦΟ-ΒΑ-ΜΑΙ''.

Παγιδευμένη στη δίνη της δειλίας

ένιωθα ελεύθερη με το όνειρο της ελπίδας 

πως το ηφαίστειο μέσα μου δεν θα σβήσει

μα θα τους γεμίσει με το κόκκινο χρώμα της ψυχής μου.

Γι'αυτό που λυπάμαι πιο πολύ 

είναι για την δύναμη που έκρυβα πάντα μέσα μου.

Ἐπικίνδυνη Μοναξιά-Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,

ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ

ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου.

Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε

κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά,

θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις;
μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με».

καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ

οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη.