Ίσως να μην παίξουμε ποτέ.
Ίσως, τα χέρια να μην ενώσουμε ποτέ.
Μα ξέρω πως σ' αγαπώ πολύ
Ίσως, αυτό μόνο ν' αρκεί.
Να 'σαι πλάι μου,
με τα χείλη κλειστά,
πλάι μου,
να σ' αγαπώ σιωπηλά.
Ίσως να μην παίξουμε ποτέ.
Ίσως, τα χέρια να μην ενώσουμε ποτέ.
Μα ξέρω πως σ' αγαπώ πολύ
Ίσως, αυτό μόνο ν' αρκεί.
Να 'σαι πλάι μου,
με τα χείλη κλειστά,
πλάι μου,
να σ' αγαπώ σιωπηλά.
Σου είπα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Με κοίταξες με απορία. Δέχτηκες. Θα παίζαμε εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε παιδιά. Σου χάιδευα τις παλάμες. Ξανά και ξανά. Σε κοιτούσα στα μάτια. Μα πιο πολύ στα χείλη. Συνέχισα να αγγίζω τις παλάμες σου. Τρείς, τέσσερις φορές. Τα χείλη σου βαθύ κόκκινο. Το άγγιγμα, το έκανα χτύπημα. Και εσύ πρόλαβες να τραβήξεις τα χέρια σου. Μακριά...
Γέλασες. "Σε νίκησα!" είπες. Πανηγύριζες.
"Έχασα.." απάντησα.
Έχασα, το άγγιγμα των χειλιών σου.