λάθη~

Όλα δείχνουν λάθος στο νου.

η καρδιά όμως 

μόνο σωστά μιλά. 

Τα χέρια~

Tα χέρια του τρωτά.
Αδύναμα και συνάμα ανίκανα
να αισθανθούν.

Γερασμένα
απ' το σπαταλημένο χρόνο
και τις σκόρπιες στιγμές
που δεν τον γέμισαν ποτέ.

Αναζητούσε μια παλάμη
ν' ανοίξει τα κλειστά του δάχτυλα.
Ποθούσε την ένωση των χεριών ,
τη θέρμη τους να νιώσει πάλι.

"Γιατί τότε , ο κόσμος γίνεται απλός,
ένας απλός παλμός."


Ποιήμα για τον πίνακα του Egon Schiele- Tα χέρια.

2018

τώρα μονάχα ελπίζω στην πτώση .

πως μετά την πτώση ακολουθεί η 

μεταμόρφωση

ελπίζω.

κι αν δεν έρθει ποτέ,

εγώ θα περιμένω...

βήματα

Λίγα βήματα
                    δειλά, αλλά
                                         ενθουσιώδη
και πάλι πίσω πέφτω
                                    στην ίδια παγίδα.

Τα βήματα
                απαγορεύονται
                                        σε όσους
                                                         πετώντας  περπατούν. 

αναζητείται

Απεγνωσμένα αναζητώ

το ανθρώπινο άγγιγμα.
Όχι εκείνο των κορμιών

που σαν χαράζει

λησμονιέται.
Μα να,

εκείνο της ψυχής

το αιώνιο χάδι.

Αφιερωμένο

Δεν σε γνώρισα ποτέ τελικά.
Κι ας κράτησα το χέρι σου σφιχτά,
δεν άκουσα τον χτύπο της καρδιάς .

Το φιλί σου άνοστο
με ένα  κορμί βουβό.
Δυο μάτια ανέκφραστα,
δυο χέρια αμήχανα.

Πως σε λατρεύω σου
ψιθύρισα μια νύχτα,
μα τα λόγια αντίκρυσμα  δεν είχαν.


Το ν'αγαπάς είναι δύσκολο ,
όχι ν'αγαπιέσαι.
Αυτό μόνο δεν πρόλαβα
να σου πω. 

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν- Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

(1955)

Κολύμπι

Είναι τόσο εύκολο να κάθεσαι πλάι στη θάλασσα και να βουτάς τα πόδια στο νερό. Να βρέχονται μ' αλμύρα τα διψασμένα ακροδάχτυλα και να ποτίζεται η ψυχή γαλήνη.  Όλα μοιάζουν ακίνδυνα. Έπειτα, θα γεννηθεί η επιθυμία να βουτήξεις το σώμα σου ολάκερο στη θάλασσα. Ποτέ το επαναλαμβανόμενο δεν είναι αρκετό . Σύντομα την ομορφιά του χάνει, καθώς η γοητεία του αγνώστου σαν Σειρήνα σε καλεί. Είναι στη φύση του ανθρώπου ν' αναζητά το ανεξερεύνητο.
 Και έτσι δειλά δειλά θα σηκωθείς , θα βγάλεις τα ρούχα σου και θα μπεις μέσα στη θάλασσα. Θα αρχίσεις να κουνάς τα χέρια, έστω για να επιπλέεις. Κι ύστερα, όταν πια δεν θα πατώνεις, αν ξέρεις κολύμπι, θα φύγεις μακριά.  Αν όχι, θα χαθείς.  Και μόνο αν είσαι επίμονος και τυχερός, τότε ίσως να μάθεις να κολυμπάς.

Αυτή είναι η ζωή. 

τόσες μέρες έχω να σε δω
κι το πρόσωπό σου
κοντεύει πια
να σβήσει.

Άραγε χειρότερη είναι
η μνήμη ή η λήθη;

solum amare te et
in mea vita solum amare volo.

Nolo vivere sine tangere
cordem hominum.

Signification enim vitae iacet
 in sensu, in amore, in sententiis.

θέλω να θυμάμαι.

τα βράδια σε σκέφτομαι, άδικα.
τρέχω στο μέρος που σε γνώρισα,
μήπως σε συναντήσω.

δεν ξέρω γιατί.
ίσως γιατί ακόμα ελπίζω
να ζήσουμε όσα είχα ονειρευτεί.

κι εσύ
κρυμμένος πίσω από
λέξεις που δεν άκουσα ποτέ.

δεν περιμένω πια.

ας ξεχαστούμε  και εμείς,
όπως όλοι εκείνοι οι έρωτες
που δεν αξίζει να θυμάσαι.

Χαϊκού

Χαϊκού #2

χτίζοντας τοίχους
ήσουν πλάϊ μου. Πώς καρδιά
κλειστή  ν'αγαπήσει; 

γρίφοι.

τόσο κουρασμένη


τόσα κενά στην πρόταση δίχως

τελείες.


ερωτηματικά,
γιατί και πώς και πότε και

τόσο κουρασμένη
για απαντήσεις που δεν έρχονται.

αν και μήπως και έαν και ..
ματαιότητα.

οι γρίφοι λησμονούν τη γοητεία τους, αν λύση δεν έχουν.

A Drinking Song

                                                             By William Butler Yeats

Wine comes in at the mouth

And love comes in at the eye;

That’s all we shall know for truth

Before we grow old and die.

I lift the glass to my mouth,

I look at you, and I sigh.

αν

Μ'έρωτα την καρδιά

αν δε μεθύσεις,

Τον ήλιο δεν φιλήσεις τρυφερά

και τη νύχτα δε σφίξεις αγκαλιά,

Τη λάμψη των άστρων αν δεν φορέσεις

κι τ'όνειρά σου σελήνη δε φεγγίσει,

Τη ζωή σπατάλησες

χωρίς ποτέ να τη 

γνωρίσεις.

\

so strange

what a beautiful thing the oblivion.
we tend to forget even our
happiness
               So strange.
Just like your eyes
They speak different languages,
The one of the heart
and the other of ignorance
             So strange.
The feeling of distance
when somebody is standing right next to you
            So strange.

πικρές αλήθειες #10

κείνα τα μάτια μόνο θυμάμαι
που μέσα τους έβλεπα εμένα

κείνα τα ματια που πόνεσα,
θυμάμαι, και πονώ

κείνα τα μάτια που έχασα
και μέσα τους δεν βλέπω πια εμένα

μονάχα χαλάσματα
γκρεμισμένα όνειρα
καρδιές πια
 ξένες

προϋπόθεση

εάν μέσα από την κλειστή πόρτα 

μπορείς να κοιτάξεις ,

τότε σου δίνω το κλειδί της...

πικρές αλήθειες #9

και τελικά τί έμεινε;

λίγα ξεραμένα άνθη στο βάζο

και μια πικρή γεύση στο στόμα.
άραγε,

υπήρχε κάτι αληθινό

 άξιο τη λησμονιά
να πολεμήσει;

unfulfilled wishes

It was a wonderful night , the kind of night ,dear reader, which is only possible when we are young.
                                                                                                                      Fyodor Dostoyevsky

                                    if only the nights could be whiter ,

                                       if only the sky would be starry,

                                                full of silver spots.

                                     if only people admired the sky 

                                            if only they imitated

                                                   it's colours 

                                                     riding a

                                                white coloured

                                                      cloud 

πικρές αλήθειες #8

Να πιστεύεις αυτό που τα μάτια δε λεν.

                                                     Κείνο που  μόνο ο χρόνος δείχνει.
 

Απουσία

              "Ἒρος δ’ ἐτίναξέ μοι
              φρένας, ὠς ἄνεμος κάτ’ ὂρος δρύσιν ἐμπέτων"
                                                                       Σαπφώ

Απορώ γιατί .
Γιατί έφυγες;

Ένιωθα πως μαζί
θα γνωρίζαμε
τη ζωή.
Τον κόσμο μαζί
θα κατακτούσαμε
με ένα φιλί και
ένα χάδι.

Πώς τώρα να πιστέψω πως
δεν θα σε ξαναδώ ;