αναζητείται

Απεγνωσμένα αναζητώ

το ανθρώπινο άγγιγμα.
Όχι εκείνο των κορμιών

που σαν χαράζει

λησμονιέται.
Μα να,

εκείνο της ψυχής

το αιώνιο χάδι.

Αφιερωμένο

Δεν σε γνώρισα ποτέ τελικά.
Κι ας κράτησα το χέρι σου σφιχτά,
δεν άκουσα τον χτύπο της καρδιάς .

Το φιλί σου άνοστο
με ένα  κορμί βουβό.
Δυο μάτια ανέκφραστα,
δυο χέρια αμήχανα.

Πως σε λατρεύω σου
ψιθύρισα μια νύχτα,
μα τα λόγια αντίκρυσμα  δεν είχαν.


Το ν'αγαπάς είναι δύσκολο ,
όχι ν'αγαπιέσαι.
Αυτό μόνο δεν πρόλαβα
να σου πω. 

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν- Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

(1955)

Κολύμπι

Είναι τόσο εύκολο να κάθεσαι πλάι στη θάλασσα και να βουτάς τα πόδια στο νερό. Να βρέχονται μ' αλμύρα τα διψασμένα ακροδάχτυλα και να ποτίζεται η ψυχή γαλήνη.  Όλα μοιάζουν ακίνδυνα. Έπειτα, θα γεννηθεί η επιθυμία να βουτήξεις το σώμα σου ολάκερο στη θάλασσα. Ποτέ το επαναλαμβανόμενο δεν είναι αρκετό . Σύντομα την ομορφιά του χάνει, καθώς η γοητεία του αγνώστου σαν Σειρήνα σε καλεί. Είναι στη φύση του ανθρώπου ν' αναζητά το ανεξερεύνητο.
 Και έτσι δειλά δειλά θα σηκωθείς , θα βγάλεις τα ρούχα σου και θα μπεις μέσα στη θάλασσα. Θα αρχίσεις να κουνάς τα χέρια, έστω για να επιπλέεις. Κι ύστερα, όταν πια δεν θα πατώνεις, αν ξέρεις κολύμπι, θα φύγεις μακριά.  Αν όχι, θα χαθείς.  Και μόνο αν είσαι επίμονος και τυχερός, τότε ίσως να μάθεις να κολυμπάς.

Αυτή είναι η ζωή.