πικρές αλήθειες #10

κείνα τα μάτια μόνο θυμάμαι
που μέσα τους έβλεπα εμένα

κείνα τα ματια που πόνεσα,
θυμάμαι, και πονώ

κείνα τα μάτια που έχασα
και μέσα τους δεν βλέπω πια εμένα

μονάχα χαλάσματα
γκρεμισμένα όνειρα
καρδιές πια
 ξένες

προϋπόθεση

εάν μέσα από την κλειστή πόρτα 

μπορείς να κοιτάξεις ,

τότε σου δίνω το κλειδί της...

πικρές αλήθειες #9

και τελικά τί έμεινε;

λίγα ξεραμένα άνθη στο βάζο

και μια πικρή γεύση στο στόμα.
άραγε,

υπήρχε κάτι αληθινό

 άξιο τη λησμονιά
να πολεμήσει;