Ήθελα να φύγω,να ξεφύγω απο τα προβλήματα,απο την ρουτίνα του σήμερα.Άνοιξα τα παράθυρο για να ''αναπνεύσω''.Και εκεί στο βάθος διακρίνοταν ο πίνακας του ομορφότερου ηλιοβασιλέματος.
Ο ήλιος είναι εκείνος που επιλέγει τα χρώματα,ο καλλιτέχνης.Ίσως να έχει ανακατεύσει το κόκκινο με το πορτοκαλί και το κίτρινο και να έχει προσθέσει λίγο ασπρο.Τα πινέλα του γραμμοσκιάζουν με επιτυχία τα δέντρα και το βουνό.
Χρησιμοποιώντας όλη του τη δεξιοτεχνία,ο καλλιτέχνης ξεκινά με τον ουρανό.Απαλά ακουμπάει το πινέλο στον καμβά χρησιμοποιώντας χαμηλά πιο σκούρα χρώματα και όσο ανεβαίνει προς τα πάνω του ''καμβά'' πρoσθέτει ολο και λίγο άσπρο μαζί με πορτοκαλί.Συνεχίζει με τη θάλασσα,τον καθρέπτη του ουρανού.Ο Ηλιος συλλέγει όλα του τα χρώματα.Παίρνει το πινέλο και αρχίζει να σχεδιάζει ελαφρούς κυματισμούς. Η θάλασσα παριστάνεται ήρεμη,γαλήνια. Μου μεταφέρει την αύρα της και ένα συναίσθημα ηρεμίας που χρειαζόμουν απίστευτα εκείνη τη στιγμή.Το χρώμα της,όμοιο με του ουρανού..Και ο Ήλιος στέκει εκεί περίφανος για το κομψοτέχνημα του.
Ολα αυτά σκεφτόμουν και ταξίδεψα στη μαγεία της φύσης,η οποία είναι υπεύθυνη για την ομορφιά αυτού του τοπίου.Μου έδωσε μια βαθιά ανάσα οξυγόνου για να συνεχίσω και να αντιμετωπίσω ό,τι με προβληματίζει.
Γι'αυτό η φύση είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά του ανθρώπου,γιατί καταφέρνει μέσα στον μουντό καμβά της ζωής μας να τον γεμίζει με τα πιο φωτεινά της χρώματα.Γιατί καταφέρνει,πάντα να αναζοπυρώνει μέσα μας τα πιο όμορφα συναισθήματα.
