Για μια ηχηρή σιωπή

έχασα 

τον εαυτό μου

για ένα δίχως προορισμό

ταξίδι

για μια ηχηρή σιωπή

για ένα λινό κυμάτισμα

για μια νεφέλη 

                                             

έσπασε 

η λεπτή χορδή 

μιας ξεκούρδιστης 

 κιθάρας 

που η μουσική της

μόνο μέσα στα 

δικά μου σπλάχνα

ηχούσε μελωδικά

αδυσώπητος 

κλειδούχος της καρδιάς μου

δηλητηρίασες 

το όνειρο που είχε 

πλάσει 

ο τυφλωμένος 

από αυταπάτες

νους

κι τώρα

απεγνωσμένα

αναζητώ 

νάρκωση του πόνου

στις αναμνήσεις

μα όπου κι αν 

κοιτάξω

διακρίνω 

ερείπια

χαραγμένα με το όνομά σου

έχασα εσένα

έχασα εμένα

γιατί λησμόνησα

πως στο παιχνίδι 

χαμένος είναι 

εκείνος που τολμά να παίξει