τα πρέπει

Θα 'πρεπε
να μη σε θέλω
απ'τις θύμησες
να  μην τρέφομαι,

γιατί το ξέρω

είσαι τέλος
χωρίς αρχή.

Κι όμως περιμένω τα βράδια στο παραθύρι
να φανούν τα φωτεινά σου μάτια,
Το ξημέρωμα
κάθε βράδυ περιμένω
για της ψυχής το ημέρωμα

Θα 'πρεπε
τη μνήμη
να κοιμίζω,
να μην περιμένω πια.