7.3.15

Κάποιες στιγμές
το παρελθόν  ορμητικά
προσπίπτει στο παρόν

Αρνείται το μυαλό
να ξεχάσει τα
περασμένα χρόνια

Η μελαγχολική γεύση
του χαμένου
χρόνου στη μνήμη

φέρνει δάκρυα πικρά
στη θύμηση,όσων δεν
θα ξαναέρθουν,

Κοσμήματα στο πρόσωπο
σπαρμένα,
είναι οι στιγμές που έζησα,δίχως να τις ζήσω
 η αιτία

Κλείνω τα μάτια
οι εικόνες επιμένουν
να προβάλουν επιτηδευμένα

Τους δείκτες κανενός ρολογιού
ποτέ κανείς δεν κατάφερε να στρέψει
προς τα πίσω


Κρύψου στης πραγματικότητας
τη λήθη.
Ξέχασε.