Εκείνοι που χάθηκαν,
ήρθαν βιαστικοί
χτύπησαν το παράθυρό μου
πήγαμε μία βόλτα καιέφυγαν το βράδυ
δίχως να κοιτάξουν πίσω.
Εκείνοι που χάθηκαν
δεν έγραψαν ένα σημείωμα,
δεν είπαν αντίο,
ούτε δάκρυα έριξαν για να
θυμάμαι.
Μια λεπτή σχισμή χάραξαν
μες τα σωθικά μου
και κάθε σχισμή μού έμαθε πως
κάποια στιγμή τα βράδια αρχίζουν και μικραίνουν
και κάποτε συνηθίζεις
να ξυπνάς μόνος σου
να σηκώνεσαι τα πρωινά
να κοιτάζεις την ανατολή και να εκτιμάς
κάθε μία σχισμή
κάθε μνήμη
κάθε ανάσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου