Εκείνοι που χάθηκαν

Εκείνοι που χάθηκαν, 

ήρθαν βιαστικοί 

           χτύπησαν το παράθυρό μου

πήγαμε μία βόλτα και

έφυγαν το βράδυ 

δίχως να κοιτάξουν πίσω. 

Εκείνοι που χάθηκαν 

δεν έγραψαν ένα σημείωμα, 

δεν είπαν αντίο, 

ούτε δάκρυα έριξαν για να 

θυμάμαι. 

Μια λεπτή σχισμή χάραξαν 

μες τα σωθικά μου

και κάθε σχισμή μού έμαθε πως

κάποια στιγμή τα βράδια αρχίζουν και μικραίνουν

και κάποτε συνηθίζεις 

να ξυπνάς μόνος σου

να σηκώνεσαι τα πρωινά 

να κοιτάζεις την ανατολή και να εκτιμάς 

κάθε μία σχισμή 

               κάθε μνήμη

                     κάθε ανάσα. 

χαϊκού για εσένα

I.

το χαμόγελό 

σου είδα και φώτισες

τα σκοτάδια μου. 

II. 

στο χαμόγελό 

σου διάβασα τότε τα 

III. 

ήξερα από την 

αρχή πως θα σε

ερωτευόμουν. 

IV. 

την ανατολή 

είδαμε μέσα από 

τα ίδια μάτια. 

V. 

μάτια κόκκινα

σαν τ' ουρανού το χρώμα,

της αγάπης φως.