ο καιρός πώς περνά
κι ούτε μια ευκαιρία για αγάπη
συνήθισα μόνη
στην απουσία ή μόνο
στο περαστικό συναπάντημα του ευκαιριακού.
Και όλο τρέχω να ξεφύγω,
και όλο ανεβαίνω ανηφόρες και ανηφόρες
και μονοπάτια δύσβατα
έναν μονόδρομο πήρα
για να φτάσω εκεί,
σε εκείνο το σύννεφο που είχα δει μικρή
μέχρι να φτάσω εκεί
"Μαμά, κοίτα ψηλά!
Μια άσπρη καρδιά!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου