Πιστεψα,Νομισα,Ηλπισα,
σε εναν κόσμο άχρονο και ανυπόστατο.
Έζησα,Έμεινα,Πέθανα
σε μια πόλη υπερβατική.
Και όλα μου φαίνονταν αληθινά,
Και όλα μου φαίνονταν μαγικά
Της φαντασίας δημιουργία και
Του μυαλού παιχνίδι ήταν.
Και όλο αυτό,γιατί στο όνειρο είναι μαγικό να ζεις...
Μέχρις ότου τα μάτια ανοίξουν.
Τότε το φως πληγώνει
σαν τη μοναξιά που προσδοκούσα να σκοτώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου