Σε έναν ξένο τόπο

Α. 

Κόβω λουλούδια από τους κήπους κάνοντας βόλτες ψάχνοντας σε κάθε στενό την ομορφιά.

Έτσι αναζητώ και την ομορφιά μέσα μου,

για να μη χαθώ, 

για να μη χάσω. 

Β. 

Κρατώ τις σκέψεις καλά φυλαγμένες στο χέρι μου για να στις χαρίσω. 

Γ. 

Ξένοι όλοι είμαστε μα και τόσο 

άνθρωποι

Βλέπουμε τον ίδιο ουρανό 

με μάτια ξένα στον καθένα. 

Μα και τόσο ανθρώπινα....

Κρατούσε το κεφάλι του ψηλά 

Για να ονειρεύεται 

Κι με απέραντη ψυχή έφτασε εκεί 

Που δεν έβλεπαν οι πολλοί. 

Εκείνοι που χάθηκαν

Εκείνοι που χάθηκαν, 

ήρθαν βιαστικοί 

           χτύπησαν το παράθυρό μου

πήγαμε μία βόλτα και

έφυγαν το βράδυ 

δίχως να κοιτάξουν πίσω. 

Εκείνοι που χάθηκαν 

δεν έγραψαν ένα σημείωμα, 

δεν είπαν αντίο, 

ούτε δάκρυα έριξαν για να 

θυμάμαι. 

Μια λεπτή σχισμή χάραξαν 

μες τα σωθικά μου

και κάθε σχισμή μού έμαθε πως

κάποια στιγμή τα βράδια αρχίζουν και μικραίνουν

και κάποτε συνηθίζεις 

να ξυπνάς μόνος σου

να σηκώνεσαι τα πρωινά 

να κοιτάζεις την ανατολή και να εκτιμάς 

κάθε μία σχισμή 

               κάθε μνήμη

                     κάθε ανάσα. 

χαϊκού για εσένα

I.

το χαμόγελό 

σου είδα και φώτισες

τα σκοτάδια μου. 

II. 

στο χαμόγελό 

σου διάβασα τότε τα 

III. 

ήξερα από την 

αρχή πως θα σε

ερωτευόμουν. 

IV. 

την ανατολή 

είδαμε μέσα από 

τα ίδια μάτια. 

V. 

μάτια κόκκινα

σαν τ' ουρανού το χρώμα,

της αγάπης φως. 

 

Ορίζοντας

H αγάπη είναι μία άρρητη συμφωνία

μεταξύ δύο αγνώστων.

Δεν θα τη βρεις τα φωτεινά πρωινά.

Kρύβεται στα ανείπωτα βλέμματα, 

στη φευγαλέα ματιά ενός καλοκαιριού, 

σαν το κύμα έρχεται και φιλάει το σώμα 

το στεγνό.

H αγάπη  μέσα από κλειδαρότρυπες φέγγει,

θέλει καθαρή ματιά να την κοιτάξεις,

θέλει ανοιχτή αγκαλιά να της δώσεις 

τότε ίσως τη γνωρίσεις αληθινά. 

Η αγάπη είναι μία άρρητη συμφωνία 

μεταξύ δύο αγνώστων, που 

η φωνή τους γίνεται

 μία.   

21.9.24

Τα λόγια σου θα κρατήσω για να σε θυμάμαι:

Μου είχες πει να ζω, να μην αφήσω τη ζωή να φύγει.

Εσύ, νομίζω, την έζησες. 

Τώρα είσαι πια ελεύθερος.

η δύση των ματιών σου

 

Τα μάτια σου ένας ήλιος φωτεινός

που δύει…

 

Ξέχασες πια ποια είσαι και ποια είμαι,

ενώ φεύγεις για το ταξίδι το μακρινό.

«Μονάχοι ερχόμαστε στον κόσμο και μονάχοι φεύγουμε»,

μα  αυτό που αφήνουμε πίσω έχει μονάχα αξία

κι  η αγάπη σου τιμαλφή ανεκτίμητα.

 

Όταν στα μάτια σου ο ήλιος δύσει, 

η θύμησή σου θα είναι πάντα ζωντανή,

με το κεφάλι σου χρυσά στεφανωμένο

να μου χαμογελάς...

Γράμματα σε εσένα (2)

 Στα λόγια σου στερεύει πια η αγάπη,

              κι εγώ διψώ για λέξεις...

Λέξεις όχι αδειανές,

                   τις προτάσεις σου μόνο να γεμίζουν,

Λέξεις εκ της καρδιάς ορμώμενες

ικανές στην ψυχή μου να ηχήσουν.

Γράμματα σε εσένα (1)

Ήταν μόνη της. Με κοίταξε με ένα βλέμμα απελπισίας και ένα μειδίαμα ευγένειας ζητώντας τη βοήθειά μου. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να της αρνηθώ. "Δεν έχω χρήματα". Μα στα χέρια μου κρατούσα πενήντα λεπτά. Λίγα χρήματα. Για εκείνη ίσως ήταν αρκετά. Έστρεψα το βλέμμα πίσω στο δρόμο, ήταν ακόμα εκεί. Έστεκε μόνη. "Αυτά έχω, ελπίζω να σας βοηθήσουν". Το μειδίαμα δεν χάθηκε, μόλο που τα λόγια της έτρεμαν, καθώς τα πρόφερε. "Έχω μεγάλη ανάγκη." Κι εγώ είχα ανάγκη... Να αισθανθώ άνθρωπος.