ο φόβος

και τι δεν θα 'δινα 

να σ' είχα εμπρός μου 

                                         να χορτάσει η ματιά 

                                               την όψη σου

είναι που φοβάμαι

μην         ξεχάσω...

                                             

 Δεν ξέρω αν είσαι καλά..

Σε είδα περαστικό 

από μακριά

σαν χαμένος περπατούσες. 

Ήσουν τόσο κοντά κι εγώ με τόσα ερωτηματικά.

να σε ακολουθήσω;

              να σε σταματήσω ;

                              να σου μιλήσω;

Σώπασα. 

Στάθηκα 

στη μέση του δρόμου και

 σε  κοιτούσα από μακριά 

να χάνεσαι.

Δύο λέξεις να σου πω 

θα 'θελα...

"Να προσέχεις"

Πρακτικές συμβουλές χρήσης των σημείων στίξης

#1 Αποσιωπητικά

    Χρόνια πολλά στα θρανία μας μάθαιναν τα σημεία στίξης. Τελείες, κόμματα παρενθέσεις... Πώς πρέπει στο λόγο να τοποθετούνται; Και ακόμα και τώρα καθ' έδρας, στέκομαι πάνω σε γραπτά προσθέτοντας πότε το θαυμαστικό , πότε το ερωτηματικό. Καμιά φορά οι μαθητές δεν αποτυπώνουν τα συναισθήματα στο γραπτό τους. Και εγώ, πασχίζω  να τους μάθω πως να τα χρησιμοποιούν. 

Μα ποτέ κάνεις δεν μας είπε πως οι γραμματικοί κανόνες εφαρμόζονται και στη ζωή. Και θα ήθελα σε λίγες γραμμές να σας διδάξω πρακτικές συμβουλές χρήσης των σημείων στίξης.

Πρώτα τα αποσιωπητικά. Είναι τρείς τελείες. Παρατεταγμένες. Συνήθως τις τοποθετούμε για να δηλώσουμε κάτι που εννοείται ή υπονοείται. Άλλες φορές για να φανερώσουμε πως κάτι έχει μείνει ανολοκλήρωτο. Τα  αποσιωπητικά σπάνε τον κανόνα της μιας τελείας και επιτρέπουν να εννοηθούν εκείνα που δεν μπορούν να ειπωθούν ξεκάθαρα. Σε κάθε περίπτωση, δεν ορίζουν, αφήνουν το μυαλό ανοιχτό στην ερμηνεία, τη σκέψη αυτόνομη να οδηγηθεί στα συμπεράσματά της, δίχως να της υποβάλλονται από λέξεις. 

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε αρκετές περιστάσεις, όπως σε καταστάσεις σχετικές με τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Σίγουρα δεν ταιριάζουν στις προτάσεις ενός ερωτευμένου. Αυτός έχει περίσσεια θάρρους, δεν φοβάται να εκφράσει ρητά αισθήματα και σκέψεις. Μόνο σε αποχαιρετισμούς ή χωρισμούς είναι θεμιτά. Τότε τα αποσιωπητικά αποτρέπουν να ειπωθούν λόγια συγκίνησης, λόγια δύσκολα στην εκφορά.  Αφήνουν μια ματιά να μιλήσει, μια βαριά ανάσα ξεφυσώντας να ακουστεί, δυο χείλη να τρεμοπαίξουν, αλμυρές σταγόνες να βρέξουν τα χείλη. Τα αποσιωπητικά επιτρέπουν στη σιωπή να μιλήσει.

δεν γράφω πια.

έπαψα να γράφω. πάνε κοντά έξι μήνες. εγώ πάντα έγραφα ό,τι αισθανόμουν.  εκείνοι είναι  που πλέον δεν αισθάνονται. 

κι εγώ κουράστηκα να μιλώ για εμένα, με φωνή τρεμάμενη γράφοντας ένα ένα το "αντίο".

17. 6. 2020

μες τη σιγή μιας μέρας
μου πες σ' αγαπώ
με μια ζεστή αγκαλιά
κι ένα βαθύ φιλί.

έπειτα πάλι σιώπησες .

το κενό

είναι αυτό το
                      κενό
που δεν λέει μέσα μου να
κλείσει.

είναι αυτή η
                   απουσία
που για χάρη της τρέχουν
τα μάτια μου
                    νερό.
             
                 το κενό
που δεν λέει να γεμίσει
από ένα χάδι,
       ένα φιλί
κι στα τόσα μου γιατί
να απαντήσει.

"Γιατί δεν λες ποτέ να γεμίσεις;"

όταν σε ξαναδω

Όταν σε ξαναδώ,
δεν θα σου μιλήσω.

 Στο σώμα σου 

μια αγκαλιά 
ολόγυρα θα  περάσω.

Τις πληγές μας όλες θα καλύψω .

Θα ξεπλύνω τα λάθη με λίγα δάκρυα
και τα μάτια 

το πόσο μου 'λειψες 

θα φωνάξουν.

Λέξεις απ' το στόμα δεν θα βγουν.
Αυτές 

πάντα μας πονούσαν.

Κρατούσα τη σελήνη 
έτοιμη να στη χαρίσω.

Μα συ τ' αστέρια κυνηγούσες.

Είσαι ο πιο σκοτεινός ουρανός.

επανάληψη

  Μια μέρα αποφάσισα να γράψω στο χαρτί τη φράση : "Δε θέλω να αγαπήσω ξανά". Έτσι, για να θυμάμαι το απαγορευμένο. 
  Για να μην ξεχάσω πως η αγάπη με πληγώνει. Πως πληγώνω η ίδια τον εαυτό μου. Αποφάσισα να σβήνω μέσα μου ελπίδες κι αισθήματα, προσδοκίες κι όνειρα. Να σκίσω αυτή την αφελή ψυχή, πριν εκείνοι την ξεσκίσουν.

Κάθε μέρα γράφω τη φράση αυτή, για να θυμάμαι, πως  πια δε θα ξαναγαπήσω.