πριν σε γνωρίσω
δεν ήμουν κουρασμένη
όπως τώρα
τόσο φοβισμένη

πριν σε γνωρίσω,
είχα πίστη ακόμα
στους ανθρώπους

και τώρα που  κάπως σε γνώρισα
 απογοήτευση κυριεύει το κορμί.

να μη σε γνώριζα ποτέ
εύχομαι τα βράδια
όταν παγώνει η ψυχή
και σφίγγεται το σώμα.

το ανεκπλήρωτο

δεν δόθηκε ο χρόνος
ούτε ο καιρός
να σε κρατήσω όπως ήθελα στα χέρια μου
ανάμεσα
μόνο σκόρπιες στιγμές
που σαν Ερινύες επιστρέφουν
τα βράδια και τα άδεια πρωινά

για να τιμωρήσουν το ανεκπλήρωτο.

κρατήσου

~
κράτησέ με
μην με αφήνεις,

το μόνο που απέμεινε
                                               είμαι εγώ.
~ 

H κόλαση είναι οι άλλοι

Hell is other people~  J. P. Sartre

Κάπου ανάμεσα στο πλήθος,
στα ψεύτικα χαμόγελα
και χαιρετισμούς,
κάπου εκεί ανάμεσα
μπορεί να χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Μα αυτό, δεν είναι μια κόλαση;

Ν'αλλάξεις,
να γίνεις ξένος προς εσένα.
Να ξεχάσεις τη φωνή σου
παρασυρμένος από τις φωνές των άλλων.


Η κόλαση είναι οι άλλοι, εκεί καταλήγω. 

To ξέρω.Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. 

                                      Ρίτσος Γ. ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

the enternal sunshine of a spotless mind

θα ήθελα την "ηλιόλουστη αιωνιότητα"
που αφήσαμε κάποτε από τα χέρια μας
να σβήσω από το νου. να μη θυμάμαι πια.

φυλακή γίνεται η μνήμη,
όταν η απουσία είναι νωπή.
και όσα κάποτε ζήσαμε,
αποδεικνύονται ένα τεράστιο κενό.

Μα αυτό το κενό γιατί να μην υπάρχει στο μυαλό;

να ξεχάσω τη μάταιη ύπαρξη μας.
τα λόγια,
την πίκρα στο στόμα,
τον αλμυρό μου μονόλογο,
και εκείνο το σιωπηλό σ'αγαπώ
που πρόφερα στο σκοτάδι πλάι σου.

πρέπει μονάχα να θυμάμαι
πως ό, τι ζήσαμε,
ήταν ένα ψέμα.

μαθαίνοντας

Σε αυτό τον κόσμο

συνεχώς μαθαίνω.

Σε αυτό τον άσχημο κόσμο,

μαθαίνω να κοιτάζω την ομορφιά,
να ρίχνω λίγο φως στο βραχνά.
Να συγκρατώ τα δάκρυά
καθώς άσπρα μαντήλια στον ορίζοντα

κυματίζω.
Τα λόγια μου σε αγνώστους να μην χαρίζω.

μα φιλιά στον εαυτό μου να ανταποδίδω.
Και στα αναπάντητα ερωτηματικά
μαθαίνω τελείες να βάζω.

Σε αυτό τον κόσμο

ώρες ώρες  νιώθω πως δεν ανήκω

Μα πρέπει να μάθω να ζω σε αυτόν

Και με κάθε αντίο, να μαθαίνω....

για την απώλεια (ΙV)

κι αν το ήθελες στ' αλήθεια,

                                                   θα ήσουν εδώ.

κι εγώ που θέλω να πιστεύω 

                                                  στην αλήθεια

πρέπει να πείσω τον εαυτό μου  πως

πίσω δεν θα ξανάρθεις.

"πώς πρέπει να ξεχάσω να σ'αγαπώ " γράφω

για να το θυμάμαι.

μαζί σου
το αντίο έγινε πρόλογος και επίλογος συνάμα .

για την απώλεια (ΙΙΙ)

σήμερα σου μιλούσα, μα εσύ έλειπες.
ο εαυτός μου ο μόνος ακροατής.

κάνω πως μ'ακούς,
σου λέω, όσα δεν σου είπα.

με τον μονόλογο αυτό
σε κρατώ ζωντανό,
είσαι πλάϊ μου
εδώ.

"πρέπει να νικήσω τη λήθη", σου λέω.