Ἐπικίνδυνη Μοναξιά-Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,

ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ

ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου.

Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε

κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά,

θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις;
μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με».

καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ

οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη.

abstract

απόπειρα

Πιστεψα,Νομισα,Ηλπισα,

σε εναν κόσμο  άχρονο και ανυπόστατο.

Έζησα,Έμεινα,Πέθανα

σε μια πόλη υπερβατική.

Και όλα μου φαίνονταν αληθινά,

Και όλα μου φαίνονταν μαγικά

Της φαντασίας δημιουργία και

Του μυαλού παιχνίδι ήταν.

Και όλο αυτό,γιατί στο όνειρο είναι μαγικό να ζεις...

Μέχρις ότου τα μάτια ανοίξουν.

Τότε το φως πληγώνει

σαν τη μοναξιά που προσδοκούσα να σκοτώσω.

Η μελωδία.

 

Η ψυχή πνίγεται απο συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια.

Οι αλήθειες και οι λέξεις κρύβονται μέσα στη διχασμένη ψυχή.Τότε ακουμπώ τα δάχτυλά στα ασπρόμαυρα πλήκτρα του καλύτερου  φίλου.Εκείνου που διαβάζει τις απόκρυφες σκέψεις,εκφράζει τα μύχια της ψυχής σου,τα αισθήματα που σιωπούσαν στις φωνές που σου υπέβαλλε η συνείδηση, η λογική και ο φόβος.

Ένταση,θλίψη,μελαγχολία,λέξεις που δεν τόλμησες ποτέ να αρθρώσεις σ'αυτή τη μελωδία.Λυτρωτική η σημασία της,απελευθέρωσε από μέσα σου εκείνο το βάρος που πίεζε το στήθος.

(Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής.)

The sunset.

Ήθελα να φύγω,να ξεφύγω απο τα προβλήματα,απο την ρουτίνα του σήμερα.Άνοιξα τα παράθυρο για να ''αναπνεύσω''.Και εκεί στο βάθος διακρίνοταν ο πίνακας του ομορφότερου ηλιοβασιλέματος.

Ο ήλιος είναι εκείνος που επιλέγει τα χρώματα,ο καλλιτέχνης.Ίσως να έχει ανακατεύσει το κόκκινο με το πορτοκαλί και το κίτρινο και να έχει προσθέσει λίγο ασπρο.Τα πινέλα του γραμμοσκιάζουν με επιτυχία τα δέντρα και το βουνό.

Χρησιμοποιώντας όλη του τη δεξιοτεχνία,ο καλλιτέχνης ξεκινά με τον ουρανό.Απαλά ακουμπάει το πινέλο στον καμβά χρησιμοποιώντας χαμηλά πιο σκούρα χρώματα και όσο ανεβαίνει προς τα πάνω του ''καμβά'' πρoσθέτει ολο και λίγο άσπρο μαζί με πορτοκαλί.Συνεχίζει με τη θάλασσα,τον καθρέπτη του ουρανού.Ο Ηλιος συλλέγει όλα του τα χρώματα.Παίρνει το πινέλο και αρχίζει να σχεδιάζει ελαφρούς κυματισμούς. Η θάλασσα παριστάνεται  ήρεμη,γαλήνια. Μου μεταφέρει την αύρα της και ένα συναίσθημα ηρεμίας που χρειαζόμουν απίστευτα εκείνη τη στιγμή.Το χρώμα της,όμοιο με του ουρανού..Και ο Ήλιος στέκει εκεί περίφανος για το κομψοτέχνημα του.

Ολα αυτά σκεφτόμουν και ταξίδεψα στη μαγεία της φύσης,η οποία είναι υπεύθυνη για την ομορφιά αυτού του τοπίου.Μου έδωσε μια βαθιά ανάσα οξυγόνου για να συνεχίσω και να αντιμετωπίσω ό,τι με προβληματίζει.

Γι'αυτό η φύση είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά του ανθρώπου,γιατί καταφέρνει μέσα στον μουντό καμβά της ζωής μας να τον γεμίζει με τα πιο φωτεινά της χρώματα.Γιατί καταφέρνει,πάντα να αναζοπυρώνει μέσα μας τα πιο όμορφα συναισθήματα.

The boat.

Bήματα αργά δίπλα στη θάλασσα.Ο αφρός της ακουμπά τρυφερά τα δαχτυλα των ποδιών μου.Και εκεί δίπλα η Βάρκα.

Τι όμορφα που είναι να τη βλέπεις να ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά στα κύματα της θάλασσας.Όνειρο ειναι να φύγω ένα δειλινό.Εγώ και αυτή,να προχωράμε προς το σημείο που ''βυθίζεται'' μέσα στο νερό ο ήλιος.Να αγγίξουμε τα αυθεντικα χρώματά του,που αποτελούν όλα μαζί τη μαγεία ενος ζωγραφικού πίνακα.Και μετά να επιστρέψουμε το βράδυ,όταν τα αστέρια πληθύνουν στον ουρανό..Εγώ και αυτή,να ακούσει τα μυστικά μου,τα όνειρα μου.Εγώ και αυτή.

Το εχεις νιωσει;

To εχεις νιωσει,
Οταν κατι σε θλιβει,αλλα δεν ξερεις τί
Οταν κατι σε απογοητευει και αναρωτιεσαι γιατί
Οταν οι στιγμες που κυλουν σε πληγωνουν
Οταν χρειαζεσαι καποιον να σε ακουσει,μα ολοι απεχουν μιλια μακρια


Το εχεις νιωσει
Να σφιγγεται η καρδια σου
και ο χρονος να κυλα οδυνηρα εναντιον σου.
Eυχεσαι να ειχες διαγραψει τη στιγμη αυτη
και το επομενο πρωι να αρχιζαν ολα απο την αρχη.



(Δυσκολες ωρες,το εχεις νιωσει;)

μια νυχτα..

Αποσπασμα απο το διηγημα Μια νυχτα του Αντωνη Σαμαρακη

[...]Oλοι ελεγαν πως αγαπουσε την μοναξια..Αυτο που του συνεβαινε δεν ητανε πως αγαπουσε την μοναξια.Ισα,ισα μισουσε τη μοναξια!Ηθελε να ειναι κοντα σοτυς ανθρωπους διπλα τους,να σκυψει πανω στην αγωνια τους να κανει το χρεος του στους βασανισμενους ανθρωπους του καιρου του.Μα ητανε κατι που τον εμποδιζε.

Ειχε σκεφτει πανω στη ζωη.Γυρευε να δει την αληθεια.Το αληθινο προσωπο της ζωης.Και ειδε!Μα τοτε ανακαλυψε πως ειχε μεινει μονος.Ειχε μπει στην περιοχη μιας εσωτερικης μοναξιας.Ηθελε να βγει απο την μοναξια του,τη μισουσε.Δεν εχουμε το δικαιωμα,σκεφτοτανε,να μενουμε μονοι στον καιρο που ζουμε.Οι ανθρωποι μας

περιμενουν,μας αναζητανε!Και να δεν μπορουμε να τους κανουμε ευτυχισμενους,μπορουμε ωστοσο να τους ανοιξουμε την καρδια μας και να τους πουμε πως αυτη η ζωη δεν μας αφηνει να ησυχασουμε,πως ειμαστε κοντα τους,διπλα τους,μετοχοι και εμεις στην κοινη αγωνια..

[...]Προχωρουσε μονος του εκεινη την νυχτα και σκεφτοτανε ποσο πολυ ηθελε να ανοιξει την καρδια του!Αν μπορουσε να προσευχηθει,αν πιστευε σε κατι περα απο τα ανθρωπινα,θα ζητουσε αυτο μοναχα,να μπορεσει να ανοιξει την καρδια του.Ενα κυμα ειχε στο στηθος του.Τον πιεζε.Ζητουσε διεξοδο.

Καθως προχωρουσε,ειδε στην γωνια μα σκια.Σταματησε επιτοπου.Ηταν εκει ενας ανθρωπος,ακινητος και τον κοιταζε.Πηγε κοντα στον αγνωστο που ητανε ολομοναχος σαν και αυτον.Τον ενιωσε κοντα του,πολυ κοντα του,το κυμα στο στηθος του πιεζε,πιεζε,κατι εσπασε μεσα του,τελος λτρωθηκε και ανοιξε την καρδια του σε αυτον τον αγνωστο,που ποιος ξερει ποια παιδικα χερια τον ειχανε στησει εκει,ανοιξε την καρδια του σε αυτον τον χιονανθρωπο.

Salvador Dali..

SALVADOR DALI

Salvador Dali quotes
*Each morning when I awake, I experience again a supreme pleasure - that of being .

*Intelligence without ambition is a bird without wings. Salvator Dali

*The secret of my influence has always been that it remained secret.

*There are some days when I think I'm going to die from an overdose of satisfaction.

*Those who do not want to imitate anything, produce nothing.

*Wars have never hurt anybody except the people who die.

*O Dali ειναι μια ξεχωριστη προσωπικοτητα που μαγευει τοσο με τους πινακες του,οσο και με τα λεγομενα του..