Memento

Mαύρος και σήμερα ο ουρανός. 

Ούτε ένα αστέρι δε φεγγοβολά.

Ψηλαφίζω με τα μάτια κάθε του πτυχή, 

μήπως και βρω 

μια λάμψη

στο μαύρο του φόντο,

  μια φωτεινή σχισμή,

την όψη των ματιών σου

μήπως και θυμηθώ. 

Κάθε βράδυ με τα μάτια ανοιχτά

θα γυρεύω  αστέρες...

 

Στον Γ.

 Στα μάτια δεν κοιταζόμαστε πια 

τουλάχιστον κοιτάζουμε τον ίδιο ουρανό

Κι όταν τα αστέρια τη νύχτα αντικρίζω

τους μιλώ γλυκά

σαν να μιλώ σ' εσένα.

Λέξεις,

τόσες λέξεις και άλλες τόσες,

λόγια τρυφερά.

Κι αν στα μάτια δε σε κοιτάξω ξανά

θα 'θελα ένα να ξέρεις ,

σ' αγάπησα αληθινά. 

Ένας άνθρωπος ελεύθερος

    Μάτια καστανά. Ματιά ζεστή. Σπίθες πετούσαν τα βλέφαρά του σαν τον κοίταζες. "Πάμε μια βολτιανή;" με ρώτησε. Δεν είχα καταλάβει. Ύστερα ήρθε με τη μηχανή και με περίμενε. Θα πηγαίναμε μια βόλτα. 

-"Θα τρέξω λίγο παραπάνω. Δεν φοβάσαι;" είπε.  

Mε ένα αρνητικό γνέψιμο προσποιήθηκα απουσία φόβου, ενώ έσφιγγα την κοιλιά του με τις παλάμες μου. 

-Έτοιμη;

    Η λεωφόρος το βράδυ ήταν άδεια. Ιδανική για υψηλές ταχύτητες. Τα κίτρινα φώτα στη Μεσογείων οριοθετούσαν την άσφαλτο. Μέσα σε λίγα λεπτά η μηχανή είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα. Με τα μάτια κλειστά ο αέρας χτυπούσε ευχάριστα το πρόσωπό μου.  O  φόβος των γρήγορων ταχυτήτων ήταν παρελθόν. Ξέχασα το παρόν. Σαν να βγήκα έξω από το σώμα και να παραδόθηκα σε  μια επίγεια απογείωση της ασφάλτου. Oι σκέψεις δεν έτρεχαν στο μυαλό, παρά μόνο ένιωθα τη στιγμή εκείνη με τις αισθήσεις δυνατές . Ο χρόνος είχε κιόλας σταματήσει. Και εγώ δεν ένιωθα η ίδια. Κάτι είχε αλλάξει εκείνα τα λίγα λεπτά.   

   Κατεβαίνοντας  απ' τη μηχανή, δεν μιλάγαμε. Τον παρατήρησα προσεκτικά. Τα μάτια του τώρα αγριεμένα, λες κι ήταν άγριο θηρίο που πάλευε με το θήραμά του για να το κατακτήσει. Έτσι ήταν. Ο άνθρωπος αυτός πάλευε με ό,τι κρατούσε δέσμια την ελευθερία του. Έσκιζε τον δρόμο πάνω σε δύο ρόδες απελευθερωμένος από κάθε φόβο, κάθε ενδοιασμό. Σε ένα δίκυκλο αναμετριόταν εκείνος με τον εαυτό του ξεπερνώντας τον.  Κάθε του βόλτα και μια ανάσα ελευθερίας. Κάθε του ανάσα, για μια στιγμή ελευθερίας. 

Μην κλαις , σου λέω. 

Ξέρω ότι πονάς. 

Για δες τις δικές μου πληγές. 

Τις έχω καλύψει καλά, 

μα να κλείσουν  δεν λένε. 

Μπορείς, αν θες, 

με τα δάκρυά σου να τις βρέξεις.

 Και ίσως τότε φυτρώσει κάτι νέο . 

Και τα δάκρυά σου τότε, 

 θα 'ναι μόνο χαράς. 

Σήμερα

 Χάλασαν οι καιροί. Ήταν γραφτό

να γεννηθώ για να τους φτιάξω. 

                                       Ο. Σαίξπηρ-  Άμλετ 

Τα ποιήματα δεν μπορούν πια

να ‘ναι ωραία

αφού η αλήθεια έχει ασχημύνει.

                                  Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ -Ποιητικό Υστερόγραφο

Μάριος Χάκκας- V

    V

Κι αν πεθάνουν τα ψάρια

 επιζούν τα αμφίβια

 ίσως ίσως κι οι θαλάσσιες χελώνες

 κι αν χαθούν οι αντιλόπες 

σώζονται οι χαμαιλέοντες.

 Καμιά στενοχώρια για τη ζωή. 

Τι σημασία έχει πώς θα υπάρξεις;

Μάριος Χάκκας, Όμορφο Καλοκαίρι, Κέδρος, Άπαντα

Μάριος Χάκκας- Ρίμες

 Ρίμες

Έφυγαν οι φίλοι

φύλλα που σκορπίσαν

έφυγαν οι φίλοι

πύλη που την κλείσαν

χείλη που σιωπήσαν

δύσαν μες στο στέρνο

οι στερνοί μου φίλοι

μύλοι που γυρίσαν

ήσαν και μ’αφήσαν.

Φύλλο μαραμένο

Μένω με ραμμένο

στόμα στη σιωπή

στην οπή π’ ανοίξαν

νύξαν με νυστέρι

κι άφησαν εμένα

μ’ένα αστέρι

χαίνουσα πληγή.

Μάριος Χάκκας, Όμορφο Καλοκαίρι, Κέδρος, Άπαντα

όταν σε ξαναείδα

Ένα αγόρι,

είχε την πλάτη σου. 

Το πρόσεξα από μακριά. 

Βιάστηκα, να το προλάβω, να δω

ήσουν εσύ; 

Πλησίασα.

Παρατηρούσα

την πλάτη με τη γκρίζα μπλούζα. 

Κι ενώ την κοιτούσα, 

το κεφάλι του γύρισε. 

Ήσουν εσύ. 

Δεν ξέρω τι μ' έπιασε

και δεν ήθελα να με δεις. 

Απλά να φύγω ήθελα,

τα βλέμματά μας 

να μη συναντηθούν, 

να μη θυμηθούν 

παρά να αποφύγουν. 

Κι έτσι ίσως να είδες 

ένα κορίτσι 

που είχε την πλάτη μου. 

...

 Σε μια πέτρα κάθομαι πάνω

 και παρατηρώ 

το πράσινο γρασίδι.

Μια πέτρα 

στο λαιμό .

                   Σκέφτομαι τα λόγια της εκείνο το βράδυ

"Να γίνεις σκληρή."

Μια πέτρα

 παρατηρώ .

Tην αδιαμφισβήτητη αντοχή της στην πτώση 

δοκιμάζω.

Μια πέτρα 

στην καρδιά       να φυτέψω 

                              λένε, 

είναι πιο εύκολο 

 να ζεις με αυτή.