η αγάπη είναι μία άρρητη συμφωνία
μεταξύ δύο αγνώστων.
Η φωνή τους γίνεται μία.
Δεν θα τη βρεις στα φωτεινά πρωινά του Σαββάτου,
κρύβεται στα ανείπωτα βλέμματα
στη φευγαλέα ματιά ενός καλοκαιριού
σαν το κύμα έρχεται και φιλάει το σώμα
το στεγνό
η αγάπη μέσα από κλειδαρότρυπες φέγγει
αρκεί να μη φοράς γυαλιά μυωπικά
θέλει καθαρή ματιά την αγάπη να κοιτάξεις
θέλει ανοιχτή αγκαλιά στην αγάπη να δώσεις
τότε ίσως τη γνωρίσεις αληθινά.
Τα λόγια σου θα κρατήσω για να σε θυμάμαι:
Μου είχες πει να ζω, να μην αφήσω τη ζωή να φύγει.
Εσύ, νομίζω, την έζησες.
Τώρα είσαι πια ελεύθερος.
Τα μάτια σου ένας ήλιος φωτεινός
που δύει…
Ξέχασες πια ποια είσαι και ποια είμαι,
ενώ φεύγεις για το ταξίδι το μακρινό.
«Μονάχοι ερχόμαστε στον κόσμο και μονάχοι φεύγουμε»,
μα αυτό που αφήνουμε πίσω έχει μονάχα αξία
κι η αγάπη σου τιμαλφή ανεκτίμητα.
Όταν στα μάτια σου ο ήλιος δύσει,
η θύμησή σου θα είναι πάντα ζωντανή,
με το κεφάλι σου χρυσά στεφανωμένο
να μου χαμογελάς...
